Το NBA καταρρέει από την ταχύτητά του – Μισό δισ. δολάρια στον πάγκο
Το πιο εντυπωσιακό πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο φαίνεται να καταβροχθίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ρυθμός του παιχνιδιού έχει φτάσει σε επίπεδα που οι κορυφαίοι παίκτες χάνουν το 35% των αγώνων τους, γεγονός που προκαλεί ανησυχία.
Η ταχύτητα του παιχνιδιού και οι συνέπειές της
Αν η Αμερική είναι η πυξίδα για το μέλλον μας, το NBA είναι το καλύτερο παράδειγμα. Ένα αθλητικό μοντέλο που φθείρεται από την ίδια του την ταχύτητα, με το πρωτάθλημα να τρέχει πιο γρήγορα από τα σώματα που καλείται να υποστηρίξει. Στιγμές, η πιο λαμπερή λίγκα μπάσκετ μοιάζει με εργαστήριο που έχει χάσει τον έλεγχο στα πειράματά του.
Σύμφωνα με τα στατιστικά, το 2015-16 οι ομάδες εκτελούσαν 95,8 κατοχές ανά παιχνίδι. Σήμερα, ο αριθμός αυτός έχει σταθερά ξεπεράσει τις 100, σημειώνοντας τον υψηλότερο ρυθμό από το 1988. Τα τρίποντα, από 14,9 ανά αγώνα το 2003, έχουν εκτοξευθεί στα 37 κατά μέσο όρο. Αυτό σημαίνει περισσότερη κίνηση, γρηγορότερη αλλαγή πλευράς και κάλυψη περισσότερων μέτρων. Η φυσική είναι απλή: περισσότερη ταχύτητα ισοδυναμεί με μεγαλύτερη καταπόνηση και περισσότερα προβλήματα.
Η ανησυχία για τους τραυματισμούς
Και πράγματι, τα σώματα δεν αντέχουν. Πριν από μια δεκαετία, οι 30 πιο ακριβοπληρωμένοι παίκτες της λίγκας έχαναν το 14% των αγώνων. Σήμερα, το ποσοστό αυτό έχει ξεπεράσει το 35%. Στην αρχή της φετινής σεζόν, από τους 45 παίκτες που είχαν διακριθεί ως All-Star ή All-NBA τα τελευταία τρία χρόνια, οι 20 ήταν εκτός λόγω τραυματισμού.
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η εικόνα των πιο καλοπληρωμένων παικτών: από τα συνολικά 1,49 δισ. δολάρια σε συμβόλαια, πάνω από 525 εκατομμύρια κινδυνεύουν να καταλήξουν σε παίκτες που παρακολουθούν τους αγώνες από τον πάγκο, πληρωμένοι για παιχνίδια που δεν θα παίξουν.
Η κρίση της ταχύτητας
Ο Στιβ Κερ έχει επισημάνει την κατάσταση με σαφήνεια: «Έχουμε όλα τα δεδομένα. Οι παίκτες τρέχουν περισσότερο και πιο μακριά από ποτέ». Δεν είναι τυχαίο ότι οι μυϊκοί τραυματισμοί θεωρούνται πλέον «καλό» σενάριο, ενώ οι ρήξεις αχίλλειου είναι το χειρότερο σενάριο, με επτά τέτοιες περιπτώσεις μόνο την περσινή χρονιά.
Το μπάσκετ δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Στο ποδόσφαιρο, οι συζητήσεις για υπερφόρτωση είναι συνεχείς, ενώ στο τένις οι σταρ συμμετέχουν σε ακριβοπληρωμένα τουρνουά κατά τη διάρκεια των ελάχιστων διαλειμμάτων τους. Όλοι αναγνωρίζουν ότι οι αγώνες είναι υπερβολικοί, αλλά κανείς δεν προχωρά σε μείωση του προγράμματος. Η μόνη λογική πρόταση στο NBA -να μειωθούν οι αγώνες από 82 σε 72- απορρίπτεται. Αυτό θα σήμαινε λιγότερα έσοδα για τους ιδιοκτήτες και τους παίκτες, και καμία πλευρά δεν είναι πρόθυμη να χάσει ούτε ένα δολάριο.
Έτσι, ο κύκλος συνεχίζεται: τα σώματα ζητούν διάλειμμα, οι λίγκες ζητούν επιτάχυνση. Ένας αγώνας με 100 χλμ/ώρα σε στενό δρομάκι, με την αίσθηση ότι, στην προσπάθεια να μεγαλώσει το παιχνίδι, το ίδιο το παιχνίδι αρχίζει να «καταναλώνει» εκείνους που το κρατούν ζωντανό.
Όπως έλεγε ο Γιόχαν Κρόιφ, δεν είδε ποτέ ένα τσουβάλι λεφτά να βάζει γκολ. Πόσο μάλλον να κάθεται στον πάγκο.
