Αναγκαία η προσαρμογή των χρόνων διάβασης για ηλικιωμένους με κινητικά προβλήματα
Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι οι χρόνοι διάβασης στους δρόμους του Ηνωμένου Βασιλείου είναι υπερβολικά σύντομοι για ηλικιωμένους και άτομα με περιορισμένη κινητικότητα. Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη από ερευνητές των Πανεπιστημίων Bath, Birmingham και Exeter, οι τυπικοί χρόνοι διάβασης είναι κατά μέσο όρο δύο δευτερόλεπτα λιγότεροι από ό,τι χρειάζονται οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα.
Τα ευρήματα της έρευνας
Η μελέτη, υπό την καθοδήγηση του Δρ. Max Western από το Πανεπιστήμιο Bath, διαπίστωσε ότι μόλις το 1.5% των ηλικιωμένων με κινητικές δυσκολίες περπατούν αρκετά γρήγορα ώστε να διασχίσουν το δρόμο εντός του χρόνου που παρέχεται από τα σήματα διάβασης. Η ανάλυση περιλάμβανε 1,110 ενήλικες ηλικίας 65 και άνω, οι οποίοι συμμετείχαν σε δύο σημαντικές δοκιμές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η μέση ταχύτητα βάδισης τους ήταν 0.77 μέτρα ανά δευτερόλεπτο, πολύ κάτω από το 1.2 μέτρα ανά δευτερόλεπτο που υποθέτουν οι περισσότερες σχεδιάσεις διαβάσεων.
Η σημασία της προσαρμογής
Αυτό σημαίνει ότι ο μέσος συμμετέχων χρειάζεται 6.5 δευτερόλεπτα για να διασχίσει έναν δρόμο 5 μέτρων, κάτι που είναι πάνω από δύο δευτερόλεπτα περισσότερο από τον χρόνο που συνήθως επιτρέπεται από τα σήματα. Οι τρέχοντες χρόνοι διάβασης μπορεί να είναι μη ρεαλιστικοί για πολλούς ηλικιωμένους, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια και την ανεξαρτησία τους. Όπως τονίζει ο Δρ. Western, αυτό δεν είναι απλώς θέμα ασφάλειας, αλλά και ένα σημαντικό εμπόδιο στην ανεξαρτησία, τη φυσική δραστηριότητα και την κοινωνική σύνδεση, που συχνά μειώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Προτάσεις για βελτίωση
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι η μεγαλύτερη ηλικία, η χαμηλότερη δύναμη και η ισορροπία σχετίζονται με πιο αργές ταχύτητες βάδισης. Πάνω από το 50% των συμμετεχόντων θα χρειάζονταν να αυξήσουν την άνετη ταχύτητά τους κατά 50% και πάνω για να διασχίσουν έναν μέσο δρόμο με ασφάλεια. Η καθηγήτρια Afroditi Stathi από το Πανεπιστήμιο Birmingham, η οποία ηγείται των ερευνών, επισημαίνει τη σημασία του σχεδιασμού δημόσιων χώρων που να εξυπηρετούν όλους, ώστε να ενισχυθεί η αυτοπεποίθηση και η συμμετοχή των ηλικιωμένων στην κοινωνία.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι ακόμη και μικρές αλλαγές, όπως η παράταση των χρόνων πράσινου σήματος κατά μερικά δευτερόλεπτα, θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Σκοπεύουν να προτείνουν την προσαρμογή των χρόνων διάβασης ώστε να αντικατοπτρίζουν μια πιο ρεαλιστική ταχύτητα βάδισης 0.7 m/s, επιτρέποντας σε περισσότερους ανθρώπους να διασχίζουν τους δρόμους με ασφάλεια και αυτοπεποίθηση.
Η ερευνητική ομάδα καλεί για την υιοθέτηση αστικών σχεδιαστικών προτύπων που θα λαμβάνουν υπόψη τις πιο αργές ταχύτητες βάδισης, επεκτείνοντας τους χρόνους διάβασης και βελτιώνοντας τα χαρακτηριστικά ασφαλείας για τους πεζούς. Επιπλέον, προτείνουν την ενσωμάτωση υποστήριξης κινητικότητας στις δημόσιες στρατηγικές υγείας, δημιουργώντας φιλικούς προς την ηλικία δημόσιους χώρους με ασφαλείς διαδρόμους και πάγκους.
Η μελέτη, με τίτλο Γιατί δεν πέρασε ο ηλικιωμένος τον δρόμο; Ταχύτητα βάδισης σε ηλικιωμένα άτομα με κινητικά περιορισμούς σε σχέση με τους χρόνους διάβασης, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Age and Ageing την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου.
