Stranger Things 5 – Volume 1: Επιστροφή με θέαμα και προκλήσεις
Το Hawkins βρίσκεται σε στρατιωτικό αποκλεισμό, καθώς η απειλή του Vecna μεγαλώνει και το Stranger Things μπαίνει στην τελική ευθεία. Το Volume 1 της τελευταίας σεζόν προσφέρει θεαματικές σκηνές, γρήγορη δράση και μια δόση νοσταλγίας, ωστόσο δεν λείπουν και τα σημάδια «κούρασης» από μια υπερπαραγωγή που φαίνεται να προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό της.
Η δράση επιστρέφει
Μετά από εννέα χρόνια παρουσίας, το Stranger Things επιστρέφει με το πρώτο μισό της αυλαίας του. Η ιστορία ξεκινά ακριβώς από εκεί που μας άφησε η 4η σεζόν: ο Vecna παραμονεύει στο Upside Down, η Hawkins είναι αποδεκατισμένη και η Eleven εκπαιδεύεται από τον Hopper σε ένα dojo, που θυμίζει περισσότερο προετοιμασία για μάχη ζωής και θανάτου παρά οικογενειακή καθημερινότητα.
Στο μεταξύ, η αγαπημένη παρέα, πλέον περισσότερο νεαροί ενήλικες παρά παιδιά, καταστρώνει ένα περίπλοκο σχέδιο εισβολής στο Upside Down. Η Robin, με την χαρακτηριστική ειρωνεία της, σχολιάζει «μια ακόμη φυσιολογική μέρα στο Hawkins», γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν είναι φυσιολογικό εδώ και χρόνια. Η νέα εισβολή του Vecna στον πραγματικό κόσμο φέρνει ένα σχέδιο που απειλεί να επαναλάβει μια ιστορία που όλοι πίστευαν ότι είχε τελειώσει.
Η Marvel-ποίηση της σειράς
Το Stranger Things παραμένει το χρυσό παιδί του Netflix. Η παραγωγή είναι εντυπωσιακή, η μουσική επιλογή κορυφαία (Diana Ross, The Chordettes), και το 80s χρώμα παραμένει αναλλοίωτο. Ωστόσο, το Volume 1 φέρνει μαζί του και μια νέα τάση: την «Marvel-ποίηση» της σειράς. Τα επεισόδια είναι μεγάλα, γεμάτα δράση και συνεχείς μάχες, σχεδόν σαν να προσπαθεί η σειρά να γίνει μπλοκμπάστερ σε κάθε λεπτό.
Παρά το γεγονός ότι το σασπένς λειτουργεί, η συνεχής καθυστέρηση της πραγματικής κορύφωσης μπορεί να κουράσει. Χρειάζεται λίγο περισσότερο «ανθρώπινο» χώρο ανάμεσα στα τέρατα και τις εκρήξεις, ώστε να αναδειχθεί η συναισθηματική διάσταση της ιστορίας.
Η ανθρώπινη διάσταση και οι ερμηνείες
Η μεγαλύτερη παγίδα της σεζόν είναι η υπερβολική ενασχόληση με το Upside Down. Εκεί όπου στις πρώτες σεζόν υπήρχε ισορροπία ανάμεσα στη ζωή των παιδιών και το υπερφυσικό στοιχείο, τώρα σχεδόν τα πάντα συμβαίνουν στο σκοτεινό, φρικιαστικό σύμπαν κάτω από τη Hawkins. Το αποτέλεσμα είναι λιγότερες στιγμές συγκίνησης και εκείνου του συναισθηματικού ρεαλισμού που έκανε τη σειρά μοναδική.
Παρά τις αφηγηματικές υπερβολές, οι ερμηνείες παραμένουν ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της σειράς. Η Winona Ryder και ο David Harbour προσφέρουν μια συγκινητική και ώριμη διάσταση, ενώ ο Joe Keery και η Maya Hawke κλέβουν την παράσταση σε κάθε σκηνή. Η Millie Bobby Brown, από την άλλη, ξεδιπλώνει με πιο σκοτεινό τρόπο το βάρος της Eleven.
Αν και κάποιες στιγμές το σενάριο γίνεται χαοτικό, αυτοί οι χαρακτήρες, η αυθεντική ψυχή της σειράς, σε τραβούν ξανά μέσα στο Hawkins.
Με το Volume 2 να πλησιάζει στις αρχές του νέου έτους, η μεγάλη απορία παραμένει: μπορεί το Stranger Things να ολοκληρωθεί με τρόπο που θα δικαιώσει την αναμονή σχεδόν μιας δεκαετίας; Η σειρά έχει χτίσει έναν κόσμο βαθιά εθιστικό και συγκινητικό. Ο κίνδυνος είναι τώρα, μέσα στην προσπάθεια για ένα υπερφιλόδοξο φινάλε, να θυσιαστεί η γλυκόπικρη μαγεία της ενηλικίωσης – το στοιχείο που την έκανε τόσο ξεχωριστή.
Όπως και να έχει, το Volume 1 κρατά την ένταση ζωντανή. Και όσο υπάρχουν ακόμη παιδιά που παλεύουν να σώσουν τον κόσμο παρέα με την Kate Bush, το Stranger Things θα παραμένει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τηλεοπτικά σύμπαντα της εποχής μας.
