Το Ιππικό του Ελληνικού Στρατού με το ένδοξο παρελθόν σε μάχες και εκστρατείες κυρίως τον 20ό αιώνα ετοιμάζεται να αποκτήσει ξανά παρουσία στις Ενοπλες Δυνάμεις, αλλά όχι για επιχειρησιακούς σκοπούς.
Στην περσινή επετειακή παρέλαση της 25ης Μαρτίου για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση είχαν παρελάσει άλογα και ιππείς με παραδοσιακές στολές. Ομως και τα άλογα και οι ιππείς ήταν… δανεικά.
Από τη δεκαετία του 1970 ο Ελληνικός Στρατός δεν διαθέτει άλογα και έτσι πέρυσι για τις ανάγκες της παρέλασης χρησιμοποιήθηκαν αναβάτες και άλογα από ιππικούς συλλόγους. Αλλά βέβαια τα άλογα δεν ήταν εκπαιδευμένα για τέτοιες εκδηλώσεις. Υπό αυτά τα δεδομένα οι επιτελείς του ΓΕΕΘΑ σχεδιάζουν από πέρυσι τη δημιουργία Ιλης Ιππικού. Θα είναι όμως ολιγομελής και θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τελετές και ειδικές περιστάσεις, όπως οι παρελάσεις. Ο σχεδιασμός συνεχίζεται, αλλά εκτιμάται ότι δύσκολα αυτή η ειδικών περιστάσεων Ιλη θα μπορούσε να παρελάσει στην προσεχή παρέλαση, αφού τα άλογα πρέπει να εκπαιδευτούν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Ιλη Βασιλικής Φρουράς, η τελευταία έφιππη μονάδα του Οπλου του Ιππικού-Τεθωρακισμένων, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΕΣ, αφού μετονομάστηκε για λίγο χρονικό διάστημα σε Ιλη Προεδρικής Φρουράς, διαλύθηκε το 1973 και όλο το προσωπικό, υλικό και οι ίπποι της μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππικού (ΚΕΙΠΠ).
Είχαν προηγηθεί 152 χρόνια με τα άλογα και τους έφιππους στρατιώτες του Ελληνικού Στρατού να δίνουν δυναμικό «παρών» σε όλες τις σημαντικές ιστορικές στιγμές της Ελλάδας. Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Μακεδονικό Αγώνα, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, αναφέρει το in.gr
Το Σώμα Ιππικού έκανε την εμφάνισή του στη νεότερη Ελλάδα μετά το 1821. Οταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση δεν μπορούσε να υπάρχει τακτικός στρατός και άρα ούτε και Ιππικό. Το νεοελληνικό Ιππικό – σύμφωνα με όσα αναφέρουν τα ιστορικά στοιχεία της Διεύθυνσης Ιππικού-Τεθωρακισμένων του ΓΕΣ – συστάθηκε τον Απρίλιο του 1822 με έδρα το Ναύπλιο και διακρινόταν σε Βαρύ και Ελαφρύ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1825, δημιουργείται Σώμα Ιππικού με έδρα την Αθήνα. Επειτα, οι Ιλες μεταφέρθηκαν στο Αργος, όπου διατηρήθηκαν μέχρι το πέρας της Επανάστασης.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σημαντική συμβολή στη συγκρότηση και εκπαίδευση του Ιππικού είχαν οι Γάλλοι, όπως είχαν γενικότερα στον Ελληνικό Στρατό.
Πρώτος διοικητής του ελληνικού Ιππικού ήταν ο γάλλος επίλαρχος Ρεϋνώ Ντε Σαιν ντ’ Αντζελύ, μετέπειτα στρατάρχης της Γαλλίας.
Το πρώτο ορόσημο, οι πρώτες μάχες, στις οποίες έλαβε μέρος το νεοσύστατο Ιππικό, ήταν ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897. Από τα αρχεία του ΓΕΣ προκύπτει πως το Ιππικό είχε χρησιμοποιηθεί τότε με στόχο την προκάλυψη και συγκέντρωση του Στρατού, ως πυρήνας ανασυντάξεως ανατραπέντων τμημάτων και στην εγκατάσταση προφυλακών. Είχε επίσης ρόλο στην έρευνα αλλά και σε καθαρά αποστολές μάχης.
Ο Μαύρος Καβαλάρης και η εποποιία του ’40. Μετά το 1897 ο Στρατός αναδιοργανώνεται και το 1904 υπάρχουν τρία Συντάγματα Ιππικού, ενώ το 1910 δημιουργείται η Διεύθυνση Ιππικού στο υπουργείο Στρατιωτικών. Πάντως η πρώτη μεγάλη μονάδα Ιππικού, η Ταξιαρχία Ιππικού, είχε συγκροτηθεί το 1912 μετά την αναδιοργάνωση του Στρατού από τους Γάλλους. Το Ιππικό είχε συμμετοχή στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου και έπειτα σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα στη Μικρά Ασία, καθώς και στην κατάληψη της Ανατολικής Θράκης. Μάλιστα η κυριότερη επιχείρηση στην οποία έλαβε μέρος το Ιππικό κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου ήταν η ένδοξη Μάχη Κιλκίς – Λαχανά. Στη Μάχη του Λαχανά αλλά και στη Μικρασιατική Εκστρατεία διακρίνεται για τη μαχητικότητά του ένας αξιωματικός του Στρατού που έμεινε στην ιστορία αργότερα και ως πολιτικός: ο έφιππος Νικόλαος Πλαστήρας που είχε το προσωνύμιο Μαύρος Καβαλάρης.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ιππείς του Ελληνικού Στρατού ακολουθούν το δόγμα της Δύσης «ελίσσεσθαι εφίππως και μάχεσθαι πεζή». Για ακόμη μία φορά το ελληνικό Ιππικό ακολουθεί τα πρότυπα των Γάλλων και εκπαιδεύεται από αυτούς. Μάλιστα το 1925 ήρθε στην Ελλάδα Στρατιωτική Εκπαιδευτική Αποστολή.
Στον Πόλεμο του 1940 κατά των Ιταλών το Ιππικό μπορεί να υστερούσε αριθμητικά σε σύγκριση με το σύνολο του Στρατού, όμως ήταν επίλεκτο. Και από τις πρώτες μάχες επέδειξε «υψηλό φρόνημα, απαράμιλλη ορμητικότητα και αδάμαστο επιθετικό πνεύμα» όπως τονίζει η Διεύθυνση Ιππικού-Τεθωρακισμένων του ΓΕΣ για την ιστορία του. Τότε ήταν δε η μεγαλύτερη δύναμη Ιππικού που συγκρότησε ο Ελληνικός Στρατός.
Μερικές δεκαετίες αργότερα και συγκεκριμένα το 1946 μετασχηματίστηκε στο Οπλο του Ιππικού-Τεθωρακισμένων, καθώς ο Στρατός άρχισε να αποκτά και να χρησιμοποιεί άρματα μάχης.
